345. – salam!
– nədi? dəli olmusan? heç başa düşürsən nə edirsən? mənim ərim var, ailəm var. mən özgənin arvadıyam, başa düşürsən? özgənin! nazanı da ora bura az qov.
– məni niyə gözləmədin?
– üç il gözlədim səni!
– mən sonra dedim, davadan sonra...
– davadan sonra da gözlədim. hamı qayıtdı gəldi. sağlamı da, şikəsti də. adamı nə qədər gözləyərlər?
– buraxmadılar məni!
– "buraxmadılar"...
– inanmırsan?
– inanıram, inanmıram indi bunun nə mənası var? bir ildir ki, dava qurtarıb.
– gələ bilmədim...
– niyə hamı gələ bildi, sən yox?!
– tutmuşdular məni. ayın doqquzunda nemeslər təslim olan kimi, silahı verdim uşaqlara, istədim gəlim bakıya, yolda tutdular məni, verdilər tribunala. prirkazsız qayıtmaq olmazmış... daha dözə bilmirdim... sən gərək ayrılasan ondan!
– necə yəni ayrılasan? sən heç fikirləşirsən, nə danışırsan? biz səninlə axırıncı dəfə görüşürük.
– öldürəcəyəm onu!
– davada öyrənmisən?
– biz orda can qoyanda, onlar burda bizim nişanlarımıza yiyələniblər!
"ölsəm, bağışla"